Бөтә яңылыҡтар

“Бәхетем, – ти, – берҙән-бер генә – Йәшәргә көс биргән ер генә"

Әсхәл ӘХМӘТ-ХУЖА шиғырҙарын тәҡдим итәбеҙ.

Фото: bash.news
Фото: bash.news

Әсхәл ӘХМӘТ-ХУЖА


Тыуған яғыма



Ожмахһың тип күкрәк ҡаҡмайым,

Шыҡһыҙһың тип яла яҡмайым –

Күҙ алдымда бары һаҡлайым

Һәр саҡ һине, тыуған яҡҡайым!


Ҡыҙылың да көмөш һыу түгел,

Ҡырҡтытауың алтын тау түгел,

Муйылдарың ләкин ҡыу түгел,

Һиндә генә минең һау күңел.


Һәр йәмеңә ғашиҡ малайың –

Урманыңды туймай айҡайым:

Кәкүк зарыҡтырып, таң һайын

Көтә мине күпме аҡ ҡайын.


Болоноңда сәскә-гөл генә –

Һуштарымды ала гел генә,

Яҡын килһәм, һөйләй сер генә,

Тик гөл телен тыңлай бел генә:

“Бәхетем, – ти, –

берҙән-бер генә –

Йәшәргә көс биргән ер генә!”


Замана


“Артмаһын тиҙлегем саманан...” –

Тип кенә,

Йәшәһәң тып-тыныс,

Иң артҡа ҡалдыра заманы замана...

Ә артта ҡалыуы – аяныс!


Замандың толпары бик етеҙ,

Йылдарҙы ул үтә көндән тиҙ...

...Йөрәгем!

Ярһы!

Ян!

Сәс осҡон –

Уй-хистән бөркөлөп нур осһон!


Көрәш


Иртән миңә заман әйтмәҫ өсөн:

“Ситләп үттең, – тиеп, – көрәште”, –

Бөгөн бына тормош өсөн яуҙа

Мылтыҡ итәм зиһен, йөрәкте!


Иртән миңә тормош әйтмәҫ өсөн:

“Һин йәшәнең, – тиеп, –

наҙланып”, –

Бөгөн бына заман һандалына

Йөрәгемде һалам баҙлатып!


Йомаҡ


Бик ҙур нәмә түгел йөн йомғаҡ,

Әммә миңә ул да бер йомаҡ:

Осон табып тартһаң – һүтелә,

Сиратҡанда кире – тетелә,

Эш һөйөүсе ҡулда шул йомғаҡ

Кейем була – йылы һәм йомшаҡ.

Йылындырған мине – йөн йомғаҡ.


Бына тағы тормош йомағы:

Ҡай бер йөрәк (нәҡ ут йомағағы!)

Ер өҫтөнән китә тәгәрәп,

Йылдар уны тетә, өҙгөләп...

Ул тәгәрәй, яна, тағала –

Ләкин ерҙә унан нур ҡала!

Уйландырған мине – шул йомғаҡ.


Ғүмер юлдары


Йәшнәүемдең тик бер көнөн

тартып,

Поезд саба тимер юлынан.

Йәшәүемдең бөтә йөгөн артып,

Йөрәк саба ғүмер юлынан.


Поезд үтер юлдар борма-борма,

Мең үтһәң дә, ләкин гел таҡыр.

Йөрәк үтер юлдар һырма-һырма:

Бер үтһәң дә – соҡор мең тапҡыр.


* * *


Бер сәтләүек – минең йөрәгем...

Ал, ал әйҙә, тапһаң кәрәген:

Йә онтай һуҡ уны шул килеш,

Йәки сәс тә –

Үҫтер мул емеш!


Ос, арғымаҡ!


Күк болонға күк арғымаҡ

Килгән утлап...

Бәкәлендә ҡорос бығау

Бөткән тутлап!


Ауыр, ауыр – ул бығауҙы

Һөйрәтеүе,

Ажарлыҡты гел түҙергә

Өйрәтеүе...


Тирә-яҡта яу-дау бара,

Ҡыҙа бәйге.

Шундай көндә шул арғымаҡ

Ҡына бәйле.


Ялбыр ялын ярһыу ҡойон

Сүпләп тарай,

Тик, бахырҡай, оса алмай,

Моңһоу ҡарай,

Тулап иҫкән киҫкен елдән

Ярҙам һорай...


Килдем дә мин,

Тут бығауҙы

Өҙә тарттым –

Юҡ, юҡ,

Шулай йөрәгемде

Яуға аттым! –

Ос, арғымаҡ,

Ос арымай,

Батыр атым!


Күңелем


Күпме йылдар артта ҡала...

Тик, күңелем, һин нәҡ бала:

Бер моңайып, йә йырлайһың,

Йә шатланып, бер илайһың.


Һин моңайһаң –

Аһ-зарыңдан

Ҡайындар ҙа көйөр кеүек,

Һин йырлаһаң –

Ауыҙ асып

Ҡаялар ҙа көйләр кеүек.


Һин шатланһаң –

Ер йөҙөндә

Бар күҙ йәше ҡорор кеүек,

Ә илаһаң –

“Илама...” – тип

Гүрҙән әсәм торор кеүек...


* * *


Телһеҙҙәр ҙә бер-береһен аңлай:

Һөйләшәләр ҡул йә ым менән.

Йөрәкһеҙҙәр генә аңлашалмай

(Телдәре бар, ләкин аңлашалмай!):

Ғүмер кисерәләр ыу менән.


Йәшен


Йәш ҡәләмдәшемә.


Йәшен көслө.

Ул уҡ уйнатһа,

Эҙ ҡалдыра тик бер тулап та:

Ялтлағанда – күҙҙе сағылта,

Шартлағанда – ауа сағылташ...


Йөрәк хисле.

Ул ут йәшнәтһә,

Эҙ ҡалдыра бик аҙ йәшәп тә:

Ялтлағанда – ҡояш балҡыта,

Шартлаһа ла – йәшәй халыҡта!
Читайте нас: