Шиғыр түгел, пәйғәмбәрҙең хатта
Хәҙистәре һәр кемгәме хәстәр?
Кеше артыҡ күпте белгән һайын,
Һайығая бара микән хистәр?
Эй, шиғриәт!.. Һаман янаһың һин,
Тоғролоҡло бул тип иманыңа.
Ә һин, кешем, ул бит хаҡ һорамай,
Йәндән айҡалып ул сыға шиғыр,
Рухымдан бит унда минең көс-кәр.
Аңым минең, таңым, ҡаным булып,
Яҙмышҡа бит әйләнде был хәстәр.
Атың ниндәй, эйәр-өпсөн ниндәй?
Тормош – уҙыш. Хикмәттәр күп. Әҙәм
Күтәрелә йә йомола, һына.
Ағасҡа ла ә бит күкрәр өсөн
Үҙ мөҙҙәте кәрәк, үҙ тупрағы.
Елдәрҙең дә төрлөһө бит иҫә,
Ул ҡаҡлығып ҡына ҡалһа тағы?!
Үткәндәрҙе уйлап, әйтә алам,
Асылымды яҙмыш юлланы, тип.
Юғалтыуҙар, бәлки, булғандыр ҙа,
Юғалыуҙар әммә булманы, тип.
Рәхмәтлемен – хәстәрҙәрен күрҙем
Изге йәндәрҙең мин тормошомда.
Артылыштар аша үтте атым,
Ағастарым да үҙ торошонда.
Шул икән ул йәшәү – ғәмәлдәрең
Йөрәгеңә булһын ярарлыҡ, тим.
Булһын кеше, башҡаларҙан былай,
Үҙ-үҙенә тура ҡарарлыҡ, тим.
Ҙур һандыҡты бәләкәй асҡыс аса.
Шәйехзада Бабич… Йәш ғүмере,
Аһ, өҙөлгән нисек – йән һыҙлатҡыс,
Ә мираҫы – бер китабы уның –
Ҙур һандыҡты асыр алтын асҡыс.
Хазиналар менән тулы һандыҡ –
Егерменсе быуат шиғриәте.
Поэзия! Һиндә лә бит күкрәй
Башҡорт донъяһының дан-шөһрәте.
Шәйехзада Бабич… Шиғри һүҙгә
Ҡобайырҙар сәмен ҡайтарыусы.
Уртаҡ төрки сығанаҡтан үтеп,
Үҙ телебеҙ ғәмен атҡарыусы.
Шиғырҙары шиғыр ғынамы һуң?!
Ҡурай моңо унда, ҡорал тыны.
Таңды уятмаҡта янды йондоҙ,
Йөрәгенән ҡалды рух ялҡыны.
Шәйехзада Бабич… Йәш ғүмере,
Аһ, өҙөлгән нисек – йән һыҙлатҡыс,
Ә мираҫы – бер китабы уның –
Ҙур һандыҡты асыр алтын асҡыс.
Алла бәндәһеләй, тәбиғәттән,
Ерҙән алды, ергә бирҙе наҙын.
Үләндәрҙең шытып сыҡҡандағы
Һулыштарын ишетте ул яҙын.
Тел ҡәҙере – ил ҡәҙере, тине,
Күҙҙән былай телдән йәндә байлыҡ,
Өнһөҙ-тынһыҙ икән ә бит халыҡ,
Кем һуң нимә ҡылһын яңғыҙ ҡалып?!
Салауаттар, Батыршалар рухы
Изге әләм булды шағир өсөн.
Тик Прометей хәлендә ул ҡалды,
Кемдәр алды унан ниндәй үсен?
Тынды йөрәк. Шәкерттәре алды
Йөрәк ярып төшкән ҡыңғырауҙы,
Ләкин инде хәҙер баҫып алды
Бығауҙан да яман һаңғыраулыҡ.
Алла бәндәһеләй, көйләп сазын,
Ерҙән алып, ергә биреп наҙын,
Үләндәрҙең шытып сыҡҡандағы
Һулыштарын кем ишетә яҙын?
Юҡ шул, һинең үҙеңдәге кеүек,
Юҡ шул, һинең һүҙеңдәге кеүек,
Рәми булыу кәрәк шул, остазым,
Көтә һаман, көтә моңло сазың.
Билдәләйҙер өс төпкөл ғәм
Йәшлектә – маҡсат ҡомары,
Хыял, маҡсат, өмөт – шулар,
Әле булһа ике төрлө тойғо
Ҡайта-ҡайта биләп алғылай.
Остаздар бит ниндәй! Уларҙан һуң
Ниҙәр әйтеп була тағы ла?
Самаһыҙлыҡ менән сараһыҙлыҡ
Борсой, тик ул гелән хәжәтме?
Мәшһүрҙәр ҙә күктән төшмәгән бит,
Шул уй тыуһа тағы, ғәжәпме?
Ниңә аҙарыныу?! Һәр бөркөттөң
Һин үҙеңде үҙең раҫлар өсөн
Тыуғанһың да баһа донъяла.
Ҡорорға ла мәжлес, барырға ла
Беҙ һайлансыҡ түгел. Һыйлағандан
Һыу эсһәк тә, беҙ бит ҡәнәғәт.
Күпме йән йылыһы, күпме хәстәр
Бер ултырыу – бер ғүмер бит. Былай
Гөрләшеп бит булмаҫ “тегендә”.
Уртаҡ ҡыуаныстан тыуа байрам,
Артһын шатлыҡ, артһын табында.
Хәтирәләр уны хәтерләтер,
Хәтерләтер тағын, тағын да.
“Яратҡан шағирым Хәсән Назар телевизорҙан сығыш яһай: “Донъяла намыҫлы, изге күңелле кеше юҡ. Яҡшы булып ҡыланалар ғына…” Мин аптырап ҡалдым Хәсәнгә”.
Мостай Кәримдең әле 8-се томында сыҡҡан, элек “Тамаша” журналы һорауҙарына биргән яуаптарының береһендә әйткән был һүҙен быға тиклем белмәй инем.
Китте-бөттө тигән һүҙҙәр.
Раҫ шул: уйламай һөйләгән –
Нишләйһең, иҫкәртмәгән аң:
Ярай инде, әйткәс, әйткән.
Шул һүҙ миңә бик тә еткән.
Гел иҫкәртер: уйла башта.
Аһ, ҡыҫҡара бит, ҡыҫҡара.
Нишләйһең бит, олоғайғас,
Ҡырҡыулыҡ ҡайҙа?! Юҡ хәҙер.
Иң ҡыйыны – үҙ-үҙеңде еңеү,
Быны күптән инде әйткән күптәр.
Яҙмышҡа мин ышанамын, әммә
Үҙ-үҙенән асыламы биктәр?
Иңдәреңде, йәндәреңде һынар
Хисабы юҡ имтихан ул тормош.
Ябай маҡсат менән типте йөрәк:
Һөйөп-һөйөлөп йәшәргә һин тырыш.
Ейгән ризыҡ, шөкөр, хәләл булды,
Өҫтөн булды һәр саҡ үҙ иманым.
Юлыҡһам да ҡай саҡ шырлыҡтарға,
Үҙем булып ҡалдым, юҡ, һынманым.
Үҙемде мин үҙем еңәм икән,
Беләм икән – кем ул күҙле бүкән,
Ҡояш ҡәҙерендә үтһә көнөм,
Иҫ китерлек ни бар шунан бүтән?!
Иңдәремдә минең ябай елән,
Йәндәремдә ниндәй зиннәт? Беләм.
Бирешмә, тим, үҙ-үҙемде еңәм,
Эйәремдә үҙ юлымдан еләм.
Был – үҙенә күрә бер һығымта,
Ниңә әйтмәҫкә ти көн элгәре?
Дәрүиштәр генә моңһоҙ була,
Ә ҡалғанын белә бары Тәңре.
Башҡортостандың халыҡ шағиры.