Бер, Ике, Өс – Өстә ҡөҙрәтле көс

Башҡорт кешеһенең рухи донъяһында боронғо замандарҙан алып өс һаны ҡәҙрәтле көскә эйә, тигән инаныу йәшәгән һәм нығынған. Әйтәйек, бына өс таған йәки әкиәт һәм эпос батырҙарының сая тәүәккәллектәре өс тапҡыр ҡабатлана.

Рауил Бикбаевтың йәшәйешендә лә өс ҡаһарманлыҡ Урал тауҙай балҡып тора.

Беренсе ҡаһарманлыҡ

Сикһеҙ йомарт шиғри та­лантҡа эйә Шәйехзада Бабичты, фажиғәле һәләк булыуына йөҙ йыл үткәс, яңынан терелтте беҙҙең Бикбай. Бабич тура­һында китаптар сығарып, тәрән йөкмәткеле фәнни хеҙмәттәр яҙып, даһи Бабичты донъяға яңынан ҡайтарҙы.

Башҡорт халҡының, Баш­ҡортостандың азат үҙаллы тормошо өсөн йәнен аямайынса көрәшеп, ғүмерен фиҙа иткән бөйөк Бабич хәҙер инде туған халҡы һәм Башҡортостаны менән бергә киләсәк быуаттарға ышаныслы барасаҡ.

Бабичты яңынан халҡыбыҙға ҡайтарыу өсөн эшмәкәрлеккә тотоноу Рауил Бикбаевтан зи­һен үткерлеген дә, тәүәккәллек тә талап итте. Ошо сауаплы ғәмәлдәрҙе тормошҡа ашырып, Рауил Бикбаев үҙе лә мәңгелек ҡиммәттәре менән тамғаланды.

Икенсе ҡаһарманлыҡ

Хәҙистәр ижад итеп, хал­ҡыбыҙҙың рухи донъяһын, мәҙәни офоҡтарын киңәйтеп, юғарыраҡ күтәреп ебәреүгә өлгәште. Кешелектең бөйөк аҡылы тупланған Ҡөрьән сүрә­ләрен мосолман башҡортҡа аңлайышлыраҡ, яҡыныраҡ итте.

Тиҙ үк ятлап алырлыҡ шиғыр юлдарына һалынған хикмәтле фекерҙәр, әҙәп-әхлаҡ ҡанун­дары халҡыбыҙға, айырыуса йәш быуын уҡыусылар өсөн “асыҡ китапҡа” әүерелде хәҙер. Ошо тиңдәшһеҙ ижади хеҙмәте өсөн шағирға меңдәрҙән-мең­дәрсә сауап яуҙы һәм яуасаҡ күп дәүерҙәр буйынса.

Өсөнсө ҡаһарманлыҡ

Башҡортостаныбыҙ суверенлы республика статусына өл­гәшкәс, уның дәүләт символдары ла барлыҡҡа килде. Башҡортостандың дәүләт Гимны музыкаһына Рауил Бикбаев менән Рәшит Шәкүр өн һәм тел бирҙе. Көн һайын, Башҡорт­остан Республикаһы Гимны яңғыраған саҡта, әлбиттә, Рауил Бикбаевты, тереләй күреп, иҫкә аласаҡбыҙ.

Ҙур шағир, оло шәхес Рауил Бикбаевтың фанилыҡтағы яңы ғүмере халыҡ хәтерендә, һүрелмәйенсә, ана шулай дауам итәсәк.

…Оло талант эйәһе, сағыу шәхес, танылған йәмәғәт эш­мәкәре Рауил Бикбаев Баш­ҡортостандың ижтимағи-мәҙәни тормошонда үҙе бер дәү донъяны – Рауил Бикбаев эпохаһын барлыҡҡа килтерҙе.

Халыҡҡа, илгә ҡылған изге­лектәре уның һанап бөткөһөҙ.

Әлеге яҙмаларымда мин шул изгелек һәм хеҙмәттәрҙең бары тик өсәүһенә, әммә иң берәгәй­леләренә туҡталдым. Улар беҙ­ҙең замандаш ҡәләмдәше­беҙ­ҙең алтмышынсы – ике меңенсе йылдарҙа беҙҙең күҙ алдында барған эшмәкәрлегенең сағыу­ҙан да сағыу өлгөләре булғай­ны. Үҙ ваҡытында уларҙы беҙ, Рауилдың замандаштары, тейе­шенсә баһалап та еткермәгән­беҙҙер, бәлки. Рәхмәт тә әйтмә­гәнбеҙҙер, моғайын. Ә бөгөн, ваҡиғаларҙың ҡайнарлығы ҡай­тыша төшкәс, үткәндәгеләрҙең һәммәһе лә яңыра, ҡәҙерлерәк, баһалыраҡ аңлатылған һымаҡ.