Ғилемле, тимәк, емле

Был көндәрҙә мәктәптәрҙә “Һуңғы ҡыңғырау” тантаналары үтә. Ошо уңайҙан ғилемгә, һөнәр өйрәнеүгә бәйле ҡайһы бер аят-хәҙистәрҙе, хикмәттәрҙе, нәсихәттәрҙе йәнә бер ҡат иҫкә төшөрәйек.

l “Һине юҡтан бар итеп яралтҡан Аллаһ Тәғәлә исеменән уҡы!”

l “Ғилемде бишектән алып гүргә ингәнсе өйрән”.

l Берәй кеше ғилем өйрәнеү юлына аяҡ баҫһа, Аллаһ Тәғәлә уға йәннәткә кереү юлдарын еңеләйтер.

l Матур яҙыу – ғилемдең яртыһы.

l Аллаһ Тәғәлә Әҙәм ғәләйһис-сәләмде яралтып, уға уҡытыусы булараҡ бөтә ғилемде өйрәткән. Был фәрештәләрҙә ҙур борсолоу тыуҙырған. “Эй, Раббым, әҙәм балаһын яралтыу ниңә кәрәк булды инде? – тигән улар Аллаһ Тәғәләгә. – Ул уй-ниәтеңде тормошҡа ашырмаһа, Ер йөҙөндә тәртипһеҙлек ойошторһа, ни ҡылырһың?” Яуап иһә шулай яңғыраған: “Әҙәм балаһы насар юлды һайламаҫ: мин уға ғилем бирҙем”.

l Атай кеше улын баҫыуға алып сыҡҡан. Унда арыш башаҡтарының берәүҙәре эйелгән, икенселәре күккә туп-тура ҡарап ғорур үҫеп ултыра икән.

“Атай, был ни хикмәт? – тип ғәжәпләнгән малай. – Ниңә улар бер төрлө түгел?” Атаһы иһә шулай яуаплаған: “Туп-тура үҫкән арышҡа һоҡланма, улым. Башағы буш булғанлыҡтан шулай улар. Ә башын эйгәндәрҙең эсе тулы ем. Әҙәм балалары ла шулай: буш аҡыллы, тәкәбберҙәр танау сөйөп йөрөй, ә эсе тулы “ем” булғандар – белемлеләр – баҫалҡы хәлдә ҡала”.

Дилбәр ИШМОРАТОВА