Нимә ул ғөшөр саҙаҡаһы?

Дәүләтебеҙҙә “социаль яҡлау” тигән төшөнсә бар, шуның шикелле һәр диндә лә мохтажлыҡ кисергәндәргә булышлыҡ ҡылыу юлдары билдәләнгән.

Хәллеләр байлығын үҙе өсөн генә файҙаланмаһын, ә фәҡирҙәргә лә өлөш сығарһын тигән маҡсатта Раббыбыҙ саҙаҡа төрҙәрен булдырған. Шуларҙың тәүгеһе – зәҡәт. Уның алтын, көмөш баһаһы, мал иҫәбе буйынса айырым миҡдарҙары бар. Әйткәндәй, Мөхәммәт ғәләйһис-сәләм вафат булғандан һуң Әбүбәкер хәҙрәтте хәлифә итеп һайлаған ваҡытта ҡайһы бер ғәрәптәр зәҡәтте бөтөрөү теләген белдергән. Яңы башлыҡ иһә уларға ҡаршы төшөп, Пәйғәмбәребеҙҙең башланғыстары дауам ителергә тейешлеген әйткән.

Зәҡәттән тыш, ғөшөр саҙаҡаһы бар. Ул ерҙән алынған продукция – бойҙай, арпа, картуф, кәбеҫтә, сөгөлдөр һәм башҡалар – иҫәбенән (ундан бер өлөш) бирелә.

Ғөмүмән, мосолман эшләргә, тапҡанынан мохтаждарға өлөш сығарырға тейеш. Динебеҙ һәлкәүлекте, һаранлыҡты һис тә өнәмәй. Ошо йәһәттән бер хикәйәтте иҫкә төшөрөп үтәйек. “Аллаһ Тәғәлә һәр йән эйәһенә ризығын бирә” тигән һүҙҙәрҙе уҡыған егет ҡаланан ситкә сығып, ағас башына менеп ултыра. Бер аҙҙан шул ергә ауырыу төлкө килә лә ағастың төбөнә өң ҡаҙып, эсенә инеп ята. Күп тә тормай, ошо уҡ урынға арыҫлан килеп, аулаған кейеген ашай ҙа, туйғас, ситкә китә. Төлкө иһә, өңөнән сығып, ҡалған ит менән туҡлана. Башҡа йәнлектәр ҙә өлөшһөҙ ҡалмай.

Ағас башында ултыра-ултыра йоҡлап киткән егеттең төшөнә аҡ һаҡаллы бабай инә. “Һин бит һау-сәләмәт, – тип өндәшә ул. – Арыҫлан шикелле тырыш булырға тейешһең. Күрҙеңме, ул йәнлек аулап ҡына ҡалманы, ә башҡаларға ла өлөш сығарҙы. Ә һин әлеге ауырыу төлкө кеүек Хоҙайҙан ризыҡ көтөп ултыраһың. Төш, эшлә!”

Йәнә бер хикәйәтте хәтергә алайыҡ. Пәйғәмбәребеҙ барлыҡ ваҡытын мәсеттә уҙғарған кешене күреп, башҡаларҙан: “Был ҡәрҙәшебеҙ көнө-төнө ғибәҙәттә, уны кем ашата икән һуң?” – тип һорай. “Кәсеп менән шөғөлләнгән туғаны бар, шул ҡарап тора”, – тип яуаплайҙар. “Тимәк, йүнсел туғанының тормошо хәйерлерәк”, – тип һығымта яһай Мөхәммәт ғәләйһис-сәләм.

Дилбәр ИШМОРАТОВА