“Үҙ әсә телем – минең өсөн матур, иң тәмле тел;
Үҙ телем – үҙ әйберем булған өсөн ярата күңел”, –
Башҡортостандың беренсе халыҡ шағиры Мәжит Ғафуриҙың шиғыр юлдары был. Ә бөйөк Мостай Кәрим:
Телдәремдән яҙыр инем”, – тип яҙған. Беҙгә, бөгөн йәшәгәндәргә, туған телебеҙҙе һаҡларға өндәгән изге аманат бит ошо юлдар! Һәр ҡайһыбыҙ туған телебеҙ – башҡорт телен ҡәҙерләргә, уны балаларыбыҙға өйрәтергә, тиңдәр араһында тиң булып йәшәүенә хеҙмәт итергә бурыслы.
Бөгөнгө шиғри шәлкемдә – күптән фанилыҡҡа күскән олуғ әҙиптәребеҙҙең туған телебеҙгә ҡарата бөтмәҫ-төкәнмәҫ һөйөү, һоҡланыу, ололау хистәре менән һуғарылған үлемһеҙ шиғырҙары, замандаш ҡәләм оҫталарының йөрәк ауаздары.
Моң шишмәһе һандуғастай йырсы ла һин,
Һығылма бил тал сыбыҡтай нәфис тә һин,
Аллы-гөллө гөл-сәскәләй наҙлы ла һин,
Эй, илһамлы, эй, хөрмәтле башҡорт теле!
Күгәреп ятҡан Уралыңдай бай, йомарт һин,
Серле ҡамыш ҡурайыңдай ҡарт, олпат һин,
Күпте күргән сәсәнеңдәй йор, зирәк һин,
Эй, һөйөклө, эй, ҡәҙерле башҡорт теле!
Диңгеҙҙәргә тиңләмәйем — тәрәнһең һин,
Айға-көнгә тиңләмәйем — гүзәлһең һин,
Ҡаяларға тиңләмәйем — бөйөкһөң һин,
Эй, хикмәтле, мәрхәмәтле башҡорт теле!
Күп быуаттар һин йырланың ҡурай моңон,
Күп быуаттар һин йырланың яугир юлын,
Инде азат. Шат. Йырлайһың еңеү йырын,
Эй, бәхетле, эй, ҡәҙерле башҡорт теле!
Иң тәү миңә һин күрһәттең дуҫлыҡ юлын,
Минең өсөн һин бит йәшәү, бәхет үҙең,
Мәңге йәшә, эй, һөйөклө башҡорт теле,
Атам теле, әсәм теле — минең телем!
И туған тел, и матур тел,
Мин халҡымдың сәскә күңеленән
Бал ҡортондай ынйы йыямын,
Йыямын да — йәнле ынйыларҙан
Хуш еҫле бер кәрәҙ ҡоямын.
Шуға ла мин беләм тел ҡәҙерен:
Бер телдән дә телем кәм түгел —
Көслө лә ул, бай ҙа, яғымлы ла,
Кәм күрер тик уны кәм күңел!..
Халҡым теле миңә — хаҡлыҡ теле, —
Унан башҡа минең илем юҡ;
Илен һөймәҫ кенә телен һөймәҫ,
Әсәм теле миңә — сәсән теле,
Унан башҡа минең халҡым юҡ,
Йөрәгендә халҡы булмағандың
Тел – тере шишмә – үлмәгән,
Шул тел менән тыуҙым, үҫтем,
Минең телем – тыуған ерем,
Миңә һин — яҙмыш, ә кемгә —
Башҡорт теле! Һин — аҡбуҙат,
Һин — һандуғас, һин — ыласын.
Башҡорт теле! Салауат теле,
Башҡорт теле! Мәктәптәрҙә —
Донъя тармы?! Былай ҙа бит
Үтеп тә һин, сарланып та,
Һин бит беҙҙең хәтер иле,
Мәңге йәшә, башҡорт теле!
Миңәме ни һине оноторға?!
Туған телем, әсәм һөтөләй,
Сафлыҡ бирҙең миңә, ҡеүәт бирҙең,
Әйҙә, юлдар алыҫ алып китһен,
Мин барыбер — тыуған илемдә.
Тыуған илгә булған һөйөүемде
Әйтермен мин туған телемдә.
“Әсәй!” тигәндә лә һин кәрәк,
“Атай!” тигәндә лә һин кәрәк.
Берҙән-берем, айым, ҡояшым,
Тип әйтһәм дә, телем, һин кәрәк.
Салауат та ғорур башҡортон
Туған теле менән данлаған.
Киң Уралын – данлы төйәген
Һаҡлар өсөн ерен даулаған.
Эй, туған тел, нәфис телем һин,
Наҙлы моңоң мине һуғарған.
Күңелдәрем һүнмәҫ-һүрелмәҫ
Әсә телкәйенән нур алған.
“Әсәй!” тигәндә лә һин кәрәк,
“Атай!” тигәндә лә һин кәрәк.
“Һөйәм!” тигәндә лә һин кәрәк,
Эй, матур тел, минең туған тел!
Халҡы өсөн ирек даулаған,
Тыуған илен ҙурлап данлаған,
Салауаттай мәңге тере һин, –
Башҡортомдоң үлмәҫ теле һин.
“Атай” тигәндә лә һин кәрәк,
“Инәй” тигәндә лә һин кәрәк.
Күңелемдең һүнмәҫ нуры һин,
Мәңге йырланасаҡ йырым һин,
Моңло-йырлы туған телем һин.
Башҡорт телендә һөйләшәм,
Күпме ҡайғы, күпме шатлыҡ
Туған телем, һин — халҡымдың
Тыуғанымдан киткәнемә тиклем –
Ғүмер буйы йыйған милкемде,
Улым, ҡыҙым, һеҙгә ҡалдырамын
Иң ҙур мираҫ – туған телемде.
Иң берҙән-бер ғәзиз мираҫы.
Ул да һеҙгә ғүмер буйы ерҙә
Һулар һауа кеүек булһасы.
Мең йыл буйы халыҡ аҡылының
Мең тылсымын йыйған хазина,
Юҡ, һатылмай, сөнки мөмкин түгел
Күкрәк һөтө, бишек йыры менән
Кергән дә ул йәнде имләгән.
Юҡҡамы ни кеше туған телен
Тыуған иле менән тиңләгән.
Яратҡанға бал-май булып тамған,
Нәфрәттәрҙән уҡтай ҡаҙалған.
Быуаттарҙың гөлө һәм көлөнән –
Туған телдә күпме сәсән, шағир,
Йырға һалған яҡты өмөтөн.
Быуындарҙан-быуындарға биргән
Байраҡ итеп моңон, саф һүҙен.
Халҡым барҙа туған телем булыр,
Тик һеҙ уға ғәмһеҙ булмағыҙ,
Яҙыҡ булыр, әгәр үҙегеҙҙе
Аманаттан өҫтөн ҡуйһағыҙ.
Бабайҙарҙан, әсәйемдән алған –
Ғүмер буйы тапҡан милкемде,
Улым, ҡыҙым, һеҙгә ҡалдырамын
Бөйөк мираҫ – туған телемде.
Ер шарында күп илдәр бар,
Башҡортостан – ғәзиз илем,
Ҡотло ла һин, һутлы ла һин,
Көс-дәрт бирер утлы ла һин,
Башҡорт теле – халҡым теле,
Дәүләт теле – туған телем,
Үткерһең дә, туған телем!
Туған телем, һиндә хаҡлыҡ,
Һары һағыш, ап-аҡ шатлыҡ –
Һәр бер һүҙең балдай татлы,
Ыласын ҡошмо әллә туған телем –
Урал ҡаяларын төйәк иткән?
Ҡарурманмы әллә туған телем –
Ел ҡағылған һайын сыңлап киткән?
Ҡояш менән күктең туҡымаһы –
Тонйорап та торған көнмө әллә?
Ҡурай моңо булып иркәләгән,
Һыҙландырған тойғо һинме әллә?
Бер әйҙәйһең ҡырлас түбәләргә,
Бишек йырын берсә көйләйһең һин.
Асман әлегә хыял булғанда ла,
Ерҙә аунарға ла бирмәйһең һин.
Шундай телем – башҡорт теле,
Халҡым менән бергә тыуған