Ҡурай еләгенең тәме – тел осонда

– Электән баҡсасылыҡ менән булыша торғайным, әммә эшлә­гәс, ваҡыт та ҡалмай, арыта ла, шуға күрә пенсияға сыҡҡас, башта бер нисә йыл рәттән ҡыяр, помидор, ҡауын, ташҡабаҡ кеүек йәшелсә ултырттым. Улар тәгә­рәшеп өлгөрҙө, аҡрынлап ҡы­ҙыҡһыныу бөткәндәй тойолдо. Күңел ниндәйҙер яңылыҡты көҫәгәндәй, икенсе үҫентеләргә тотонорға теләнем. Тоттом да “виктория” еләге үрсетергә булдым. Улары ла бер йылдан биҙрәләп емеш бирә башланы: балалар ҙа ҡыуанды, кешеләр ҙә һатып алды. Уны үҫтереү, тәрбиәләү серҙәренә төшөнөп, мул уңыш алғас, йәнә күңелде ниндәйҙер бушлыҡ ҡаплағандай булды. Был юлы ҡурай еләген һайланым, – тип йылмайҙы Фәнил ағай.

Ҡурай еләге ағасы үҫентеләре шаҡтай ҙур майҙанға ултыр­тылған. Тигеҙ рәттәр буйлап теҙелгән ҡыуаҡтарҙың татлы һәм эре емештәре, “мине өҙ, мине ҡап” тигәндәй, күҙҙе ҡыҙҙырып, ҡояшта балҡып ултыра.

Фәнил Усманов уларҙы көн һайын тәрбиәләй, мул итеп һыу ҡоя.

– Балалар килеп, йыйып ала, артығын һатып та ебәрәбеҙ. Ҡыуаҡ емешен тәрбиәләү ҡыйын түгел, яҙ ҡороған ботаҡтарын ҡырҡам, йәштәрен айырып алып, ҡайтанан ултыртам. Ошонда эшләгәндән алып ҡан баҫы­мының ни икәнлеген дә бел­мәйем, сирҙәр ҙә һыпырып ал­ған­дай юҡҡа сыға. Көнөм дә үтә, емештәрен күргәс, балаларса ҡыуанам. Тик бына тәмле һәм эре ҡурай еләген ҡатыным ғына тәмләй алмай, шуныһы үкен­дерә, – тип бер аҙ бойоғоп та алды әңгәмәсем.

Артабан Ташбулат ауылы баҡсасыһы нимә үҫтерер, әле­гә билдәһеҙ. Әммә һәр емеш йәки йәшелсә, ағас йә ҡыуаҡтың, иманыбыҙ камил, оҫта баҡсасы ҡулынан гөрләп үҫеп китере­нә ышаныс ҙур. Ерҙе яратһаң, күңелеңде һалһаң, баҡсаң да һиңә шул тиклем рәхмәтле, бай һәм мул уңыш бирә, ти геройым. Хаҡ һүҙҙәргә тағы ни өҫтәйһең...

Әбйәлил районы.